Ćwiczenie oddechowe dla małych i dużych

„Jak to nie mówię na wydechu? Chcę to zobaczyć!”, czyli o tym, jak bańki okazały się idealnym narzędziem do „obejrzenia” swojego oddechu 🫧🧘‍♀️🧘‍♂️

W gabinecie spotykam przeróżne osoby z przeróżnymi stylami i krzywymi uczenia się. Są słuchowcy (chcą usłyszeć), wzrokowcy (chcą zobaczyć, przeczytać), kinestetycy (chcą dotknąć, sprawdzić w działaniu). Niektórzy lubią powtarzać i naśladować, inni wolą dotrzeć do zrozumienia metodą prób i błędów, jedni potrzebują konkretnego i „ścisłego” wytłumaczenia, a drudzy zabawy i pracy z metaforą.

Nie ma jednego trafnego sposobu na terapię i przekazanie komuś wiedzy. W gabinecie logopedycznym jedyne co jest pewne, to zmiana i to lubię najbardziej w tej pracy.

Wracając do baniek…🫧 długo korzystałam z nich jedynie w pracy z dzieciakami. Zmieniło się to, kiedy okazały się przełomem w pracy logopedycznej z jednym pacjentem… w średnim wieku.

Zadał mi wtedy pytanie:

„Jak to nie mówię na wydechu? Nie czuję tego, chcę to zobaczyć!”. Wyjęliśmy wtedy bańki i zaczęliśmy do nich… mówić.

Zobaczył różnicę pomiędzy mową na bezdechu / wstrzymanym oddechu a mową na wydechu. Zobaczył jak szybko „pozbywa się” powietrza przy niektórych ćwiczeniach.

Trening tworzenia jak największej bańki na jak najdłuższym wydechu, wraz z nauką kontroli pracy mięśniowej okazał się strzałem w 10 🎯

🫧 wydłużył czas fonacji

🫧 wypracował świadomie koordynację oddechowo-fonacyjną, dzięki czemu…

… poprawił jakość mówienia i umożliwił sobie skuteczną rehabilitację. Dodatkowo rozluźnił się na tyle, że otworzył się na wiele ćwiczeń, które wcześniej wywoływały blokadę ☺️

A czy Ty stosujesz bańki w pracy logopedycznej? Podziel się swoimi doświadczeniami w komentarzu 👇📥 #logopediafoniatryczna #emisjagłosu #głos #ćwiczeniaoddechowe #oddech #terapiagłosu #mówięnawydechu